uzun zamandır yine ortalarda olamayışımın yine kendimce haklı ama çokta geçerli olmayan nedenleri vardı... Aslında hala var... Ama yazmak isteği karşı koyamadığım bir dürtü bugün benim için...
Değişik kültürleri tanımak, değişik insanlarla karşılaşmak, onların içinde kendime ait yeni bir ben bulmaya çalışmak ve belkide arkasından yeni acılar ve yalnızlıklar kazanmak...
Bir dostum "seni aslında besleyen şey acı" demişti... Belkide haklıydı... Acılar olmasaydı yaratıcı olamazdım...
Cebimde çiğnediğim bir sakızın kağıdı, kahvesini içtiğim yerin bir kartı, yırtılmış bir peçeteye göz kalemimle yazdığım bir telefon numarası, yerden aldığım kuru bir yaprak... işte hayat içerisinde tüm biriktirebildiğim bunlarmış gibi görünsede ben daha derinlerinde örneğin o yaprağın bana çağrıştırdıklarıyla neler görüp hissettiğimi, beni farklı alanlarda düşünmeye nasılda ittiğini o düşünceden yola çıkarak bir logo çizimini nasılda başarıyla gerçekleştirdiğimi biliyorum... bilmediğim şeylerde var... her gittiğim şehirde ya da ilçede orada özel üretilen bir şarap var mıdır diye merak ederim hep... aslında şarapı hiç sevmem:)
ama bu merakın nerden geldiğine dair hiç bir fikrimde yok... ben tatlı içkileri severim, melon gibi... her defasında o son kadehi içmemem gerektiğini bildiğim halde susuz rakıları devirip devirip sarhoş olduktan sonra, sabaha yüzümde salakça bir gülücükle uyanmak ve en aptalca gelen melodileri bile hiç üşenmeden mırıldanabilmek en sevdiğim şeylerden biri sanırım...
değilse rezillik diz boyu olduğu için başka türlü görmezden gelemem saçmalıklarımı...
insanın zamanla kendisine alışması, hatalarını görmezden gelmesi ya da gelmeye başlaması ki bu cümleyi nasıl toparlayacağımı bilemedim en iyisi yarım kalsın:)
sadece bugün için şunu biliyorum... kalbim yerinden börc diye çıktı çıkacak... o yüzden dün için, yarın için ya da bugün için ya da devamının gelip gelmeyeceği belli olmayan herşey için NEDEN OLMASIN?